جوجه عروس سرنگی یا جوجه بزرگ شده توسط والدین

در صورتی که جوجه ی مورد نظر در سنین مشخصی برای رام کردن مورد تربیت قرار بگیره ،موضوع سرنگی بود و یا نبود مطرح نیست...

با این وجود بیشتر افراد جوجه های سرنگی را بیشتر ترجیح داده و دلیلش هم این هست که به عقیده ی آنها سخنگو کردن جوجه های سرنگی بسیار راحتتر است...

ولی بنا به تجربیات خودم توصیه می کنم در صورتی که شما بنا به فرصت های شغلی و امور زندگی ، فرصت کافی جهت رسیدگی به جوجه عروس سرنگی را ندارید ، حتما جوجه های غیرسرنگی خریداری کنید و مطمئن باشید جوجه ای هم که از سن چهل روزگی از والدین جدا می شود به درصد بسیار زیادی رفتاری شبیه جوجه های سرنگی داشته...

و مزیت آنکه به راحتی می توانید او را آبخور و دون خور کنید

در مقابل جوجه های سرنگی هم نمونه ی بسیار خوبی برای رام شدن و سخنگو شدن هستند ولی رسیدگی به آنها نیازمند زمان و زحمت بسیاری نسبت به سرنگی ها است...

زیرا که این شما هستید که باید به جوجه حداکثر تا سی و پنج الی چهل روز غذا بدید...و بعد از آن با یکسری مشکلات کوتاه آب و دون خور شدن رو به رو می شوید...

با این وجود اگر خود شما علاقه ی زیادی به غذا دادن جوجه دارید ، می توانید جوجه را از سنین بیست و پنج الی سی روزگی از والدین جدا کرده و به او غذا بدید و مطمئن باشید که هیچ نقصی در آموزش و تربیت او به وجود نمیاد...

نکته ی مهم:

بهترین سن برای رام کردن و تربیت بی دردسر جوجه عروس هلندی از حداقل بیست و پنج روزگی و حداکثر چهل روزگی است...

البته در سایر سنین رام کردن امکان پذیر هست ولی در مقایسه با سنین پایین با کمی دردسر رو به رو خواهید شد که از جمله ی آنها مشکل گاز گرفتن هست...